İKİNİN İKİNCİSİ HZ. EBU BEKİR'İN KISACA HALİFELİK DÖNEMİ

 

Tevbe Suresi 40. Ayette âlemlerin rabbi: “Eğer siz ona yardım etmezseniz, iyi bilin ki Allah ona yardım etmişti. Hani gerçeği yalanlayan nankörler onu çıkardıklarında iki kişiden ikincisiydi. İkisi mağaradayken, o, arkadaşına: "Üzülme, kuşkusuz Allah bizimle beraberdir." demişti. Bunun üzerine Allah, üzerlerine dinginlik ve güven indirmişti. Onu, sizin görmediğiniz güçlerle desteklemişti. Ve küfredenlerin sözünü alçaltmıştı. Allah'ın sözü ise en yüce olandır. Allah, mutlak üstün olandır, en iyi hüküm verendir.” Buyurmaktadır. Ayet-i kerimeden de anlaşılacağı üzere Hz. Ebu Bekir iki kişiden biriydi. O gerçekten de her zaman Resulallahtan sonra gelmişti. İlk iman edenler olmuş, her zaman  “o diyorsa doğrudur” diyerek Allah resulüne iman ve ittiba etmişti. Hz. Peygamber vefat etmeden önce Hz. Aişe’ye “Ebu Bekir’e söyleyin namazı kıldırsın” buyurmuş, hatta Hz. Aişe’nin “ey Allahın resulü babam çok duygusal ve hassas bir adamdır. Sizin yerinize geçince ağlamaktan kıldıramaz. İsterseniz başka birine söyleyelim” demişse de Hz. Peygamber kararından vazgeçmemiş adeta Müslümanlara adres göstermiştir. Hatta bir ara Hz Ebu Bekir namaz kıldırırken hanesinden çıkmış, Hz. Ebu Bekir hemen geri çekilmek istediyse de eliyle onu tekrar imamete sürmüş ve arkasında namaza durmuştur. Hz. Peygamberin arkasında namaz kıldığı bir adam…

Tarihler 632 yılını gösterdiğinde âlemlere rahmet olarak gönderilen Hz. Peygamber vefat ederken son söylediği “maa'r-refîkil-a'lâ” (en yüce dosta) sözünde beyan ettiği gibi en yüce dostuna irtihal eylemişti. İçlerimize sinmese de Resulallahın vefat ettiği gün ensarın ileri gelenleri Sakifetü Benî Sâide’de toplanarak İslâm devletinin yeni başkanını seçmek için görüşmelere başlamıştır. Muhacirlere kucak açtıkları ve onlara ev sahipliği yaptıkları için bu hakkın kendilerinde olduğu düşünen ensarın Hz. Peygamber’in daha naaşı kalkmadan böyle bir toplantı oluşturduklarını duyan Hz. Ömer haliyle çok celallenmiş ve Hz. Ebu Bekir’i de alarak derhal oraya gitmişti. Yolda kendilerine rastlayan Ebu Ubeyde b. Cerrah’ı da yanlarına alarak toplantı yerine gittikleri zaman Hz. Ebu Bekir “benim iki adayım da bunlardır” diyerek Hz. Ömer ve Ebu Ubeyde b. Cerrah’ı öne sürmüş fakat tartışmalar dinmek bilmezken Hz. Ömer’in “sen ikinin ikincisisin, sen varken kimseye düşmez” diyerek Hz. Ebu Bekir’i aday göstermesi üzerine orada bulunan herkes bunu onaylamış ve kendisine biat etmiştir.

Halifeliğinin ilk zamanlarında ortaya çıkan mütenebbiler üzerine ordular sevk etmiş ve ortaya çıkan bu fitnelerden İslam dünyasını kurtarmıştır. (Mütenebbi, peygamberlik iddiasında bulunan demektir. Bu isimlere bazı yerlerde “yalancı peygamber” dendiğini görmekteyiz. Fakat “yalan” ve “peygamber” kelimelerini bir araya getirmek istemeyen hassas yürekliler için “mütenebbi” kelimesini lugatlarına koymayı naçizane tavsiye ederiz.) Daha sonra “namaz kılarız ama zekat vermeyiz” diyen bazı kabilelerin akıbetleri hakkında tartışmalar çıkmış, Hz. Ömer gibi bazı sahabeler onlarla savaşılmaması gerektiğini ifade ederken Hz. Ebu Bekir “namaz ve zekatı ayıramam” diyerek bu kabilelerle savaşmaya karar vermiştir. Hz. Peygamberin yaşarken Usame komutasında, dinden dönme ve isyan ihtimalleri olan bölgelere karşı ordu göndermek niyetinde olduğundan Hz Ebu Bekir de aynen bu orduyu aynı komutanla göndermiş ve büyük başarılar elde etmiştir.

Daha sonra Ridde Savaşları ile bütün Arabistan toprakları İslam Devleti’nin hakimiyeti altına alınmış, doğal olarak diğer devletlerle çatışmalar ve savaşların başladığı bir döneme girilmiştir.

Yemame Savaşı’nda birçok hafızın şehid olmasıyla Hz. Ebu Bekir, Kur’an-ı Kerîm’i derleyip bir Mushaf haline getirmiştir. İki yıl süren halifelik döneminden sonra Hz. Ebu Bekir hastalığında Hz. Ömer’i yerine Halife olarak atadığını bildirmiş ve irtihal-i dar-ul beka eylemiştir. Hz. Peygamberin adeta ayakucuna uzanmış ve hücre-i saadetlerinde dostu ile birlikte yatmaktadır. Allah şefaatlerine nail eylesin…